Polski Instytut Kontroli Wewnętrznej wziął udział w realizacji procesu badawczego, w celu pozyskania danych do publikacji pt. "Skuteczne komunikowanie w audycie wewnętrznym". Dziękujemy wszystkim, którzy wypełnili ankietę i co za tym idzie dostarczyli autorom potrzebne dane do publikacji. Powodzenie przeprowadzonego badania naukowego było możliwe dzięki zaangażowaniu całego środowiska audytorów wewnętrznych w Polsce.

Audytorzy wewnętrzni są grupą zawodową o wysokich kwalifikacjach zawodowych, na które składają się zarówno wiedza, jak i umiejętności, nabywane w ciągu całego życia zawodowego i wykorzystywanego przy wykonywaniu obowiązków zawodowych. Umiejętności przydatne w pracy audytora wewnętrznego obejmują zarówno tzw. umiejętności techniczne, do których zalicza się między innymi zdolność krytycznego myślenia, zdolności analityczne, umiejętność przeprowadzania analizy ryzyka, definiowania i rozwiązywania problemów czy zdolności organizacyjne, ale także umiejętności miękkie, wśród których najczęściej wymieniane są umiejętności w zakresie komunikowania. Od początku XXI wieku zauważalny jest jednocześnie wzrost zainteresowania drugą z wymienionych grup kompetencji, a badania prowadzone przez organizacje zrzeszające audytorów wewnętrznych często wskazują umiejętności komunikacyjne jako jedne z kluczowych w pracy audytora wewnętrznego. 

Przeprowadzony przez autorów niniejszej monografii przegląd publikacji naukowych poświęconych problematyce komunikowania się audytorów wewnętrznych z otoczeniem wewnętrznym i zewnętrznym wykazał istniejącą lukę poznawczą. Badania w tym zakresie prowadzone były głównie przez organizacje branżowe związane z audytem wewnętrznym. Przy tym, przez pierwsze dwie dekady XXI wieku, nie odnotowano wzrostu publikacji naukowych z tego obszaru. Zdaniem autorów monografii, w kontekście wzrostu zainteresowania w XXI wieku tematyką komunikowania się audytorów wewnętrznych, na polu naukowym powstała luka poznawcza. Badania naukowe prezentowane w monografii są zatem odpowiedzią na potrzeby środowiska audytorów wewnętrznych oraz środowiska naukowego, a ich głównym celem niwelacja wspomnianej wcześniej luki. Autorzy wyrażają również przekonanie, że stanowią one punkt wyjścia do dalszych badań nad problematyką komunikowania w obszarze audytu wewnętrznego.